بهبود تخمین سرعت در کنترل میدانی موتور القایی بدون حسگر سرعت با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این پایان نامه به بررسی انواع موتورهای القایی و بویژه موتور های سه فاز و انواع درایور ها و روش های کنترل این موتور ها پرداخته شده است . با بیان مزایا و لزوم بهره گیری از درایور ها، انواع الگوهای طراحی اینورتر مورد بررسی قرار گرفته است . به منظور طراحی درایور های هوشمند، انواع روش های موجود کنترل سرعت و گشتاور این موتور ها بررسی شده و با ملاحظه ی مزایا و معایب هریک، در نهایت کنترل میدانی و یا برداری برای این تحقیق انتخاب شده است . در ادامه به بررسی مدل هایی که در کنترل میدانی استفاده میگردند پرداخته شده و ملاحظه میگردد که در تمام این مدل ها ، محاسبه و اندازه کیری زاویه شار روتور و یا سرعت و زاویه لحظه ای آن رکن اساسی این نوع کنترل میباشد .با بیان روشهایی که از حسگرهای سرعت و زاویه استفاده مینمایند ، به معایب این روش ها از جمله هزینه بر بودن و پیچیدگی نصب و راه اندازی موتور اشاره شد . سپس به بیان روش هایی پرداخته شد که به جای اندازه گیری مستقیم سرعت ، با حذف سنسور سرعت ، به تخمین سرعت با استفاده از پارامترهای دیگر موتور، از جمله ولتاژ و جریان فازها می پردازند . با بررسی دقیق انواع روش های تخمین و مقایسه آنها در نهایت روش bemf به علت سادگی و کم بودن حجم محاسبات ان انتخاب شده و شبیه سازی ها ای بر مبنای آن انجام شد. در ادامه دیده شد که به واسطه وابستگی این روش تخمین به پارامترهای داخلی موتور ، خطای تخمین در سرعت های پایین قابل ملاحظه می باشد . به منظور کاهش این خطا ، تغییراتی در معادله تخمین ایجاد شده و با ایجاد دو درجه آزادی در محاسبه ، سعی در اصلاح آن گشت . در ادامه با استفاده از الگوریتم ژنتیک ، معادله تغییر یافته بهینه گشته و شبیه سازی ها مجدد تکرار شدند . در نهایت هم به صورت شهودی و هم به صورت عملی مشاهده میگردد که این تغییرات تا حدود زیادی به کم شدن خطا در سرعت های پایین منجر شده است .